piątek, 29 kwietnia 2011
niedziela, 24 kwietnia 2011
poniedziałek, 18 kwietnia 2011
piątek, 15 kwietnia 2011
środa, 6 kwietnia 2011
A teraz stoi dumny i zadowolony!
To Jemu Wejherowo zawdzięcza swoje istnienie.
Jakub Wejher - ur. 1609 - zm. 1657, pisownia nazwiska: Wejher, Waier, Weier, Weyher. herbu Skarzyna, wojewoda malborski w latach 1643-1657. Syn wojewody chełmińskiego Jana Wejhera i starościanki mirachowskiej Anny Szczawińskiej, wnuk starosty puckiego Ernesta, za Władysława IV budowniczy portów Władysławowo i Kazimierzowo (ok. 1635). Fundator Wejherowa i Kalwarii Wejherowskiej.
Herb Skarzyna (na podst. wikipedii)
Pochodził z jednej z najznamienitszych rodzin magnackich Pomorza, zaliczających się do elity możnowładczej Polski. Był dwukrotnie żonaty, z Anną Elżbietą Schaffgotsch, córką Jana Ulrycha, po jej śmierci poślubił Joannę Katarzynę z Radziwiłłów. Z pierwszego małżeństwa miał dwie córki: Cecylię Eleonorę, która wydała się za Breinera, oraz Annę Teresę, która wydała sie za Scharfenberga. Żadna z nich nie doczekała się męskich potomków. Ukończył szkołę jezuitów w Braniewie, był pokojowcem królewicza Władysława, a następnie studiował na uniwersytecie w Bolonii. Jednakże idąc w ślady ojca i dziada poświęcił się służbie wojskowej. Służył w armii Ligi Katolickiej książąt Rzeszy Niemieckiej, w wielu krajach, w tym na Malcie, stąd być może krzyż maltański w herbie Wejherowa. W armii Albrechta von Wallensteina naczelnego dowódcy wojsk cesarskich podczas wojny 30-letniej dowodził chorągwią jazdy. Cesarz Ferdynand II w dowód uznania nadał mu tytuł hrabiowski. Po powrocie do kraju od 1632 r. służył w wojsku koronnym króla Władysława IV w stopniu pułkownika i uczestniczył w ważniejszych kampaniach wojennych m.in. wojnie smoleńskiej (1632-34), polsko-szwedzkiej (był komendantem portów we Władysławowie i Kazimierzowie (1635), w 1650 bronił Pucka, podczas potopu szwedzkiego w 1655 r. mianowany generałem ziem pruskich), polsko-ukraińskiej (walczył w 1651 r. w bitwie pod Beresteczkiem przeciwko oddziałom kozacko-tatarskim hetmana B. Chmielnickiego). Uczestniczył również czynnie w życiu politycznym.
Kiedy rozpoczynał budowę Wejherowa nawet nie przypuszczał, że ma przed sobą już niewiele lat życia. Zmarł po krótkiej chorobie 20 lutego 1657 r. w wieku 47 lat nie zostawiając po sobie następcy rodu. Miał dwie córki z pierwszego małżeństwa z Anną Elżbietą Schaffgotsch oraz jedną córkę w drugim małżeństwie z Joanną Katarzyną z Radziwiłłów. Jego pogrzeb odbył się uroczyście w Gdańsku. Spoczywa w podziemnej krypcie kościoła klasztornego oo. franciszkanów pw. św. Anny. w Wejherowie (na podst. informacji internetowej)
Subskrybuj:
Posty (Atom)